تاریخچه میوه نونی

فرهنگ های سنتی از میوه ، پوست ، برگ و ریشه های میوه ای استفاده کرده اند. آنها از آن به عنوان غذا ، دارو و رنگ استفاده کرده اند. درخت نونی بومی آسیای جنوب شرقی است ، اما در هند همسایه و جزایر اقیانوس آرام و تا آنجا که نیوزیلند ، استرالیا و آمریکای جنوبی رشد می کند.

گفته می شود که جزایر پولینزی برای اولین بار درخت نونی را بیش از 2000 سال به عقب کشیدند. آنها از میوه و برگ ها به عنوان یک داروی موضعی استفاده کردند و آن را در ساقه ها ، ضایعات و سایر بیماری های پوستی استفاده کردند.

فرهنگ های مختلف مختلف از میوه به عنوان غذای قحطی ، خوراک دام ، پزشکی موضعی و داخلی و رنگ استفاده کرده اند. مردم در چین ، ژاپن و هاوایی علاوه بر مشکلات مربوط به پوست ، چشم ، لثه ، گلو ، معده ، هضم و تنفس ، از دارو برای درمان تب استفاده کرده اند. در مالزی و فیلیپین از برگها برای رفع حالت تهوع ، سرفه ، کولیک و آرتروز استفاده می شود. در اندونزی ، این میوه برای آسم ، کماگو و دیستری مصرف می شد.

درخت نونی ، و به ویژه میوه آن ، ده ها سال است که از نظر علمی مورد مطالعه قرار گرفته است. در سال 1972 ، دانشمندی به نام ماریا استوارت گزارش داد که هاوایی های بومی بسیاری از مشکلات پزشکی خود را با نوشیدن آب میوه ای نونی حل می کنند. یک استاد دانشگاه هاوایی به نام R.M. Heinicke به این مفهوم بسته شد و یک مطالعه 20 ساله را برای خواص میوه نونی آغاز کرد. در دهه 1990 ، هنگامی که وی حضور یک مولکول ناشناخته را که مسئولیت سلامت نونی را بر عهده داشت ، اعلام کرد ، مردم شروع به توجه بیشتر به میوه کردند. یک شرکت بازاریابی چند سطحی به نام Morinda محصولات بازاریابی ساخته شده از Fruit Noni را آغاز کرد. از آن زمان ، تقاضا برای میوه به طرز چشمگیری بهبود یافته است.