Noni Meyvesinin Tarihi

Geleneksel kültürler meyve, kabuk, yaprak ve noni meyve köklerini kullanmıştır. Bunu yiyecek, ilaç ve boya olarak kullandılar. Noni ağacı Güneydoğu Asya'ya özgüdür, aynı zamanda komşu Hindistan ve Pasifik Adaları'nda ve Yeni Zelanda, Avustralya ve Güney Amerika'ya kadar büyür.

Polinezya adalılarının ilk olarak 2.000 yıldan fazla bir süre önce Noni ağacını yetiştirdiği ve evcilleştirdiği söyleniyor. Meyveyi kullandılar ve yaprakları topikal bir ilaç olarak kullandılar, saplara, lezyonlara ve diğer cilt hastalıklarına uyguladılar.

Çeşitli farklı kültürler meyveyi kıtlık gıda, hayvan yemi, topikal ve iç hastalıkları ve boya olarak kullanmıştır. Çin, Japonya ve Hawaii'deki insanlar, cilt, gözler, diş etleri, boğaz, mide, sindirim ve solunumla ilgili sorunlara ek olarak ateşi tedavi etmek için tıbbi olarak kullandılar. Malezya ve Filipinler'de yapraklar bulantı, öksürük, kolik ve artriti hafifletmek için kullanılır. Endonezya'da meyve astım, lumbago ve dizanteri için tüketildi.

Noni ağacı ve özellikle meyvesi onlarca yıldır bilimsel olarak incelenmiştir. 1972'de Maria Stewart adlı bir bilim adamı, yerli Hawaialıların tıbbi sorunlarının çoğunu noni meyve suyu içerek çözdüklerini bildirdi. Hawaii Üniversitesi Profesörü R.M. Heinicke kavramı ele geçirdi ve noni meyvesinin özellikleri için 20 yıllık bir çalışma başlattı. 1990'larda, Noni'nin sağlık değerinden sorumlu bilinmeyen bir molekülün varlığını ilan ettiğinde, insanlar meyveye daha fazla dikkat etmeye başladı. Morinda adında çok seviyeli bir pazarlama şirketi, Noni meyvesinden yapılmış pazarlama ürünlerini başlattı. O zamandan beri, meyve talebi önemli ölçüde iyileşti.